Eg sit her litt fortumla i dag. John Olav Egeland i Dagbladet skreiv i går i avisa si at eg er av dei som held til i det han kallar "kristenhetens mørkeste kroker", men eg merkar i grunnen ingen skilnad frå i går. Det einaste må vere at veret er litt betre. Nei, det må nok ha skjedd umerkande. Og det er vel slik at vi menneske er fleksible og kan tilpasse oss det meste.
Trøysta må vere at eg er i godt selskap. Det var herifrå Martin Luther King heldt talane sine. Mor Theresa heldt også til her, og minnest eg ikkje feil, fekk ho Nobels Fredspris her eit år, ho også. Dessutan så brukar jula å vere ei fin tid her borte. Det er her dei aller fleste julesongane held til.
Så du er hjarteleg velkomen innom. Eg er i alle fall ikkje meir desorientert enn at eg kan setje på kaffien. Te har eg óg. Og smultringar. Vil du synge julesongar, kan eg leite fram trompeten eller gitaren. Ikkje gjer det så mykje at det er mørkt heller. Stearinlysa lyser i kråa mi óg.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment